کاوش در ناخودآگاه از طریق کلمات و تصاویر
پژواک ناخودآگاه
Manifesto
ناخودآگاه هرگز مستقیم سخن نمی‌گوید.
صدای آن تنها در قالب پژواک‌ها شنیده می‌شود:
در لغزش‌های زبان، در سکوت‌های میان کلمات، در تصاویر هنری، در استعاره‌های شعر.
فروید نشان داد که رؤیا و لغزش، پژواکِ امیال سرکوب‌شده‌اند.
لاکان آموخت که ناخودآگاه ساختاری چون زبان دارد و تنها در دال‌ها و گسست‌ها طنین‌انداز می‌شود.
ادبیات و هنر، پژواک همین صدا هستند:
صدای امر واقع، صدای غیاب، صدای حقیقتی که هیچ‌گاه به تمامی گفته نمی‌شود.
پژواک ناخودآگاه مسیری است برای شناخت خویشتن.
شناختی که نه از راه بازنمایی مستقیم، بلکه از رهگذر گوش سپردن به طنین‌های ناپیدا شکل می‌گیرد.
این سفر آغاز شده است؛ اما با همراهی شما کامل خواهد شد.
اگر علاقه‌مندید در این مسیر ــ در جستجوی ردپای ناخودآگاه در زبان، تصویر، هنر و ادبیات ــ
همراه و همکار ما باشید،
با ما در تماس باشید.
درباره روانکاوی
روانکاوی، که توسط زیگموند فروید بنیان‌گذاری شد، روشی منحصربه‌فرد برای درمان رنج‌های روانی است و چارچوبی عمیق برای درک انسان و جهان پیرامون او ارائه می‌دهد. این رویکرد در حوزه‌هایی چون مطالعات فرهنگی، ادبیات، سینما، نظریهٔ هنر کاربرد یافته و نفوذ خود را به فلسفه، پزشکی و علوم اعصاب نیز گسترش داده است. روان‌کاوان از جمله متخصصان بالینی با بالاترین سطح آموزش و صلاحیت هستند و در گفت‌درمانی برای افرادی که به دنبال حمایت روان‌شناختی‌اند تخصص دارند. با پیشینه‌ای غنی و سنتی ریشه‌دار، روانکاوی هم در ایران و هم در سطح جهانی سهم چشمگیری در پیشرفت‌های علمی و فرهنگی داشته است.
ناخودآگاه
